De man in de spiegel
In de spiegel staat een man.
Hij kijkt me lachend aan.
Zijn gezicht lijkt zo vertrouwd.
Toch herken ik hem niet.
Ja, die man in de spiegel, dat ben ik.
Nou ja, zoals men mij ziet.
Maar niemand ziet mijn ware ik.
Achter het masker dat ik draag.
Mijn leven is niet zo rooskleurig.
Het is vooral veel duisternis.
Dat begon als klein kind.
En nog steeds mijn dagen kleurt.
Zoveel dingen meegemaakt.
Zoveel leed, zoveel pijn.
En steeds vaker verlang ik
naar hoe het eigenlijk had moeten zijn.
Ja, hoe anders had het moeten zijn.
Geen leed, geen narigheid, geen pijn.
Dan was ik niet geworden wie ik nu ben.
Mijzelf niet hoeven te verschuilen achter dat masker.
Maar gewoon écht mijzelf kunnen zijn.
Helaas blijven het maar dromen.
En dromen zijn voor mij bedrog.
Dus die vrolijke man in de spiegel,
ligt nu in duizend scherven op de grond.
En zo zal hij daar altijd blijven.
Want wat voor blijdschap er ook
mag gaan komen in mijn leven.
Het zal nóóit de leegte vullen
van de kans die mij nooit is gegeven:
Een kind te zijn, vrij en onbevangen.
Nee, in plaats daarvan zal ik de man zijn
met het masker als gezicht.
Voor de buitenwereld dansend, vrolijk en blij.
Maar in mijn hoofd voor altijd gevangen.
Want ik ben nimmer vrij....
Pancho
19 juli 2018
Hij kijkt me lachend aan.
Zijn gezicht lijkt zo vertrouwd.
Toch herken ik hem niet.
Ja, die man in de spiegel, dat ben ik.
Nou ja, zoals men mij ziet.
Maar niemand ziet mijn ware ik.
Achter het masker dat ik draag.
Mijn leven is niet zo rooskleurig.
Het is vooral veel duisternis.
Dat begon als klein kind.
En nog steeds mijn dagen kleurt.
Zoveel dingen meegemaakt.
Zoveel leed, zoveel pijn.
En steeds vaker verlang ik
naar hoe het eigenlijk had moeten zijn.
Ja, hoe anders had het moeten zijn.
Geen leed, geen narigheid, geen pijn.
Dan was ik niet geworden wie ik nu ben.
Mijzelf niet hoeven te verschuilen achter dat masker.
Maar gewoon écht mijzelf kunnen zijn.
Helaas blijven het maar dromen.
En dromen zijn voor mij bedrog.
Dus die vrolijke man in de spiegel,
ligt nu in duizend scherven op de grond.
En zo zal hij daar altijd blijven.
Want wat voor blijdschap er ook
mag gaan komen in mijn leven.
Het zal nóóit de leegte vullen
van de kans die mij nooit is gegeven:
Een kind te zijn, vrij en onbevangen.
Nee, in plaats daarvan zal ik de man zijn
met het masker als gezicht.
Voor de buitenwereld dansend, vrolijk en blij.
Maar in mijn hoofd voor altijd gevangen.
Want ik ben nimmer vrij....
Pancho
19 juli 2018
Reacties op dit gedicht
| LOT GENOOT: | Woensdag, april 24, 2019 21:32 |
| Heel mooi omschreven |
|
| Clarice: | Vrijdag, juli 20, 2018 13:32 |
| Heel mooi openhartig gedicht, Pancho. Toch hoop ik dat je nog mooie dingen mag beleven en dat ze een beetje de pijn uit het verleden kunnen verzachten. En dat er mensen mogen zijn bij wie je mag zijn zoals je je voelt. Gts, Clarice | |
| Aquarel: | Vrijdag, juli 20, 2018 07:36 |
| Dit mooie en rakende gedicht las ik gisteren al, maar ik had even geen woorden om te reageren. Ik hoop dat je jouw spiegelbeeld in de toekomst als een goede vriend zal zien. Het masker zal je vast hebben geholpen overleven. Hier op gedichtenfreaks kun je het even loslaten, en jouw gevoelens laten spreken. Dat vind ik mooi. Liefs, Aquarel |
|
| september: | Donderdag, juli 19, 2018 20:28 |
| Wat mooi Pancho. En ook droef. En zo oprecht. Zeer sterk geschreven. Door de vorm en inhoud raakt het in mijn gevoel. Deze man in de spiegel mag er zijn. Met of zonder masker. Of eventjes niet. Ondanks alles of juist daarom omdat hij nooit goed kind kon zijn. Gun ik je oprecht de vrijheid ergens te voelen. In dat verlangen naar hoe het had kunnen zijn. En voor nu en de toekomst. | |
| Frank_V: | Donderdag, juli 19, 2018 17:48 |
| Knap dat je op deze manier toch even je masker kunt afzetten Pancho! Respect daar voor. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Pancho v/d Post | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 19 juli 2018 | ||
| Thema's: | ||