| Hans Winter: | Zondag, juli 29, 2018 15:34 |
| teken wezen van troost voor de troostelozen brengt wie weet deze of gene tot hoop. hans |
|
| Clarice: | Zaterdag, juli 28, 2018 22:42 |
| Fijn als je daar kracht uit kan putten, Jadzia. Alle pijn en verdriet stelt ons inderdaad vaak voor een gevoel van onmacht en vertwijfeling. Goed geschreven, gts Clarice |
|
| zomerkind: | Zaterdag, juli 28, 2018 18:24 |
| satan roert zijn machtige staart die zwiept over de aarde verzwelgend de verloren zielen nu is het tijd je ziel te redden bij god... eddie | |
| Aquarel: | Zaterdag, juli 28, 2018 17:35 |
| Ja rakend gedicht. Ik herken ook het gevoel van machteloosheid. Liefs, Aquarel |
|
| Anneke Bakker: | Zaterdag, juli 28, 2018 16:23 |
| Het gevoel van machteloosheid dringt heftig door in dit gedicht Jadzia, je hebt het rakend en goed beschreven. Wens jou een mooi weekend toe. Anneke |
|
| teun hoek: | Zaterdag, juli 28, 2018 15:37 |
| de klaagmuur hoort wat aan toch blijft die staan daarin de briefjes plaatsen God laat zich niet haasten. h gr teun |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, juli 28, 2018 14:39 |
| goed geschreven ja dat machteloze gevoel herken ik, blijf geloven!! |
|
| Johny Donovan: | Zaterdag, juli 28, 2018 13:53 |
| de mens is niets alleen. beseft dit pas wanneer hij in de geraakt! | |
| Auteur: Jadzia | ||
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 juli 2018 | ||
| Thema's: | ||