wolken misschien aarde regen vertellen
gezwollen knoppen ontbotten in het licht
en uitgestrooide woorden vinden hun weg terug
naar de stem die hen in zoete schoonheid strooide
in het zuiden sluipen bergen naar de hemel
die hun hoofden het vel afstroopt
dat hij over dalen spant
een geknakte tak hangt over een vijver
die zich in onze ogen spiegelt
- hoe licht voelen wij ons, zeg jij,
op het einde van de dag
wanneer vogels hun liederen vinden
de wind met dromenvangers speelt
wolken misschien aarde regen vertellen
sunset 03-08-2018
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 augustus 2018 | ||
| Thema's: | ||