een bonzen van harten
en kijk, ik brand naar jou toe
zoals de maan naar de ochtendstond
volg de lijnen van joe gewelfd lijf
tot in het diepste jij, jouw zacht roze vlees
een wervelend tongenspel van charme en geweld
waarin wij vloeien en stromen
niet beperkt door enige oevers
en door niets afgesloten
- en zeg niet dat jij eindelijk bent -
gebed in het goud van een stralende zomerhemel
ruist er geen regen zijn nat
op deze uitslaande brand van lijven
- brand is nu en hier, vocht ook
en het bonzen van harten
in 't eeuwige zijn
sunset 04-08-2018
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zaterdag, augustus 04, 2018 20:51 |
| 'joe' in de derde regel, moet natuurlijk 'je' zijn; sorry. | |
