Je bent niet alleen, Jenny
Als je gedachten beginnen te dwalen
en alles gaat langs jou heen
Dan kijk je me soms zo verloren aan
Maar Jenny, je bent niet alleen.
Soms ben je even alles kwijt
Verloren, waar moet je nou toch heen?
Geef me dan je hand maar
We komen er wel doorheen.
Soms zijn je woorden weg
Je wilt me dan iets zeggen
Je voelt zoveel vanbinnen
maar je kunt het niet uitleggen
Als je dan mijn naam niet weet
Wees dan niet bedroeft
Ik weet dat je diep vanbinnen
mij wel kent
Dus weet dat dat niet hoeft
Je zal in de toekomst steeds meer vergeten
Maar weet dat we er altijd zijn
Samen ben je niet alleen
En zo delen we de pijn.
Liefs Joan
Reacties op dit gedicht
| Mrs.vanToor: | Vrijdag, augustus 17, 2018 16:29 |
| Dank jullie wel voor de lieve reacties! | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, augustus 16, 2018 19:09 |
| Stil word ik hiervan. Heel moedig om deze woorden hier met ons te delen. Heel veel sterkte. Anneke |
|
| Jadzia: | Donderdag, augustus 16, 2018 12:21 |
| Geweldig lief en mooi gedicht voor Jenny. Liefs van Jadzia |
|
| Hans Winter: | Donderdag, augustus 16, 2018 10:35 |
| waar feitelijk weten gaat vervagen, geleidelijk moet verdwijnen, wordt de genade der aanvaarding wezenlijker dan die al was, in gebaren en klanken van verlangen verhaald. groetje, hans |
|
| Aquarel: | Donderdag, augustus 16, 2018 09:29 |
| Zo liefdevol, dat die intentie, deze steun, toch aan mag komen bij diegene. Liefs, Aquarel |
|
| gedichtenlady: | Donderdag, augustus 16, 2018 07:21 |
| Heel mooi. Laat het Jenny lezen, ze zal uit jou gedicht heel veel hebben. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Mrs.vanToor | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 augustus 2018 | ||
| Thema's: | ||