Als Alzheimer overneemt
De twinkel is verdwenen
het licht is gedoofd
En ook jouw zo eigen lach
is zomaar weggeroofd
Je blik van herkenning
je spontane Dag zoon
Het was zo bijzonder
maar leek eens zo gewoon
Je lijf is er nog
alleen ben jij er niet echt meer
Blij dat je nog hier bent
maar oh wat doet het zeer
(geschreven voor een kennis)
Reacties op dit gedicht
| gedichtenlady: | Vrijdag, augustus 24, 2018 12:59 |
| Mooi, krachtig verwoord | |
| ninodepino: | Woensdag, augustus 22, 2018 22:53 |
| Ach het is letterlijk een lange weg van vallen en opstaan tot het licht eindelijk uitgaat maar er wordt ook regelmatig gelachen en genoten☺ | |
| teun hoek: | Woensdag, augustus 22, 2018 19:38 |
| troostvol. was vandaag nog in Sneek. h gr th | |
| zomerkind: | Woensdag, augustus 22, 2018 16:15 |
| tja das wel erg vind ik sterkte gr eddie | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, augustus 22, 2018 13:37 |
| Duidelijke herkenning Mamke , het niet meer herkennen doet na tien jaar nog zeer. mooi verwoordt in dit gedicht. Zonnige groet voor jou. Anneke |
|
| Frank_V: | Woensdag, augustus 22, 2018 12:30 |
| Prachtig geschreven, deze moeilijke situatie. | |
| Johny Donovan: | Woensdag, augustus 22, 2018 11:08 |
| super geschreven hoor! | |
| Aquarel: | Woensdag, augustus 22, 2018 10:54 |
| Knap verwoord, het maakt me stil... Veel sterkte aan de kennis. Liefs, Aquarel |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, augustus 22, 2018 10:46 |
| herkenbaar mooi sterkte voor die kennis |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mamke | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 augustus 2018 | ||
| Thema's: | ||