Het jochie onder de toren geboren
Het jochie onder de toren geboren.
Die toren van het altijd stadse
aangezicht. Een Utrechter heeft
voor altijd zijn hart verloren.
Zijn leven krijgt iets van een
eigen gezicht.
Het jochie onder de toren geboren.
Niet dom om je hart uit te dragen voor
De Dom. De middeleeuwen plaatste
zo hun eigen sporen. Het carillon
speelt zijn wijsjes. Niet anders
dan het vroeger eens begon.
Het jochie en de stad zij kunnen
niet zonder. De Dom torent hoog
boven hen uit. De Dom is hun
eigen wereldwonder.
Een stukje oudheid op hun weg vooruit.
Die toren van het altijd stadse
aangezicht. Een Utrechter heeft
voor altijd zijn hart verloren.
Zijn leven krijgt iets van een
eigen gezicht.
Het jochie onder de toren geboren.
Niet dom om je hart uit te dragen voor
De Dom. De middeleeuwen plaatste
zo hun eigen sporen. Het carillon
speelt zijn wijsjes. Niet anders
dan het vroeger eens begon.
Het jochie en de stad zij kunnen
niet zonder. De Dom torent hoog
boven hen uit. De Dom is hun
eigen wereldwonder.
Een stukje oudheid op hun weg vooruit.
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Maandag, augustus 27, 2018 17:23 |
| goed dat uit te dragen. th | |
| Frank_V: | Maandag, augustus 27, 2018 10:16 |
| Mooie ode aan Utrecht en de Dom. | |
| Anneke Bakker: | Maandag, augustus 27, 2018 09:25 |
| Mooi verwoordt Willem, jij zou dat jochie kunnen zijn. Mooie maandag wens ik je. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 augustus 2018 | ||
| Thema's: | ||