Verlaten straten
Richting een oneindig horizon in het blauwe uur
zie ik het weerschijnen van mijn gezicht
in een plas water door een zomerse bui.
De verkoelende bries verfrist mijn gedachten
van het gedonder dat ik in de verte nog hoor
wat wordt overgenomen door vogelgeluid.
Branden lantaarnpalen in verlaten straten
weergeven het fotografisch beeld
waar de dageraad in stilte wacht.
Nu glinstering van dauw geportretteerd in violet
ontvangen door de zingende Merel
mijn spiegelbeeld lacht.
zie ik het weerschijnen van mijn gezicht
in een plas water door een zomerse bui.
De verkoelende bries verfrist mijn gedachten
van het gedonder dat ik in de verte nog hoor
wat wordt overgenomen door vogelgeluid.
Branden lantaarnpalen in verlaten straten
weergeven het fotografisch beeld
waar de dageraad in stilte wacht.
Nu glinstering van dauw geportretteerd in violet
ontvangen door de zingende Merel
mijn spiegelbeeld lacht.
Over dit gedicht
| Auteur: Alexander41 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 31 augustus 2018 | ||
| Thema's: | ||