Puntige stenen
puntige stenen
voeten zijn ongeschoeid
toch lopen zij het pad
met de puntige stenen
geen uitgesleten holle weg
met het eeuwenoude loof
als bescherming overdekt
zij contrasteren
met het zachtjes glooien
van de berg en dalpartij
hun doel verstaat
geen smijterij met energie
van onderdrukt naar vrij
onrust kent gedrevenheid
hologig zijn de blikken
in het dwingen door de ikken
het ooit beloofde land
gloort helder aan de horizon
maar de aarde is eindeloos krom
wil melker
11/09/2018
Reacties op dit gedicht
| lodi: | Dinsdag, september 11, 2018 21:29 |
| Het ooit beloofde gevoel lijkt mijlen ver van jou vandaan dat gevoel van, liefde geborgenheid en vrijheid zijn wie je wilt zijn geen dag langer meer wil jij daar nog op wachten, elke dag een stukje dichterbij reikend met jou hand naar dat geweldige gevoel... liefs lodi |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, september 11, 2018 21:26 |
| Ben het helemaal met de vorige reacties eens Wil. Ik sta er even bij stil en zie zo de beelden voor me, heftig hoor. Mooie avond nog. (Ik was er niet vandaag) Anneke |
|
| september: | Dinsdag, september 11, 2018 16:39 |
| Wat mooi Wil. Een gedicht om met gevoel zoals het zo voelbaar omschreven is te lezen en dan herlezen. Echt een gedicht om bij stil te staan. Fijne avond gewenst. | |
| teun hoek: | Dinsdag, september 11, 2018 10:08 |
| een terechte aanklacht op het onbegrensde, th | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 11 september 2018 | ||
| Thema's: | ||