GENOEG TE DOEN
We spraken honderduit
keken elkaar aan
maar opeens kwam
er geen klank meer
over je lippen want
je ogen zetten het
gesprek voort
in de vorm van smeken
ik luisterde met
stille rillingen
het kon niet
lang genoeg duren
tot het moment
dat ik dacht je
weer zou gaan spreken
opende jij sensueel je mond
en als vanzelf
spraken we samen
de taal van erotiek
er viel niets meer te zeggen
maar genoeg te doen
zonder afgesproken techniek
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Dinsdag, september 11, 2018 22:18 |
| Leuk geschreven, Cor. Soms is het te vermoeiend om je aandacht op dat spreken te houden als er zoveel je afleidt.. Gts Clarice | |
Over dit gedicht
| Auteur: Cor van Vliet | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 september 2018 | ||
| Thema's: | ||