nooit meer blij
nooit meer blij.
Ik zag ze in een flits
van uit mijn luie stoel
en schrok...ik werd getroffen
door een akelig gevoel
ik zag twee meisjes,kinderen nog
zich aan elkaar vast klampen
verkrampt en angstig in elkaar
hun ogen wild door rampen
de kogels vlogen om hen heen
en bommen sloegen in
ver oorzaakt door volwassenen
een oorlog zonder zin
de angst,als ze het over leven
blijft eeuwig in hun dromen
ook daar is nu een bom inslag
die steeds weer terug zal komen
en deze wereld vol geweld
verstoord hun kinder spelen
hun kindzijn is voor goed verstoord
en niets.....kan dit nog helen. B.K.
Ik zag ze in een flits
van uit mijn luie stoel
en schrok...ik werd getroffen
door een akelig gevoel
ik zag twee meisjes,kinderen nog
zich aan elkaar vast klampen
verkrampt en angstig in elkaar
hun ogen wild door rampen
de kogels vlogen om hen heen
en bommen sloegen in
ver oorzaakt door volwassenen
een oorlog zonder zin
de angst,als ze het over leven
blijft eeuwig in hun dromen
ook daar is nu een bom inslag
die steeds weer terug zal komen
en deze wereld vol geweld
verstoord hun kinder spelen
hun kindzijn is voor goed verstoord
en niets.....kan dit nog helen. B.K.
Reacties op dit gedicht
| sylvia: | Donderdag, mei 30, 2002 14:41 |
| erg is dat he?dan hebbeb wij het mar goed mooi gedicht groetjes sylvia |
|
Over dit gedicht
| Auteur: b.koppe. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||