Taal
Heel vaak wens ik minder taal
Dan voel ik opgegeten letters
en gedramde woorden nog steken
in mijn strot
Ik verslik me in jouw zinnen
en word niet zo graag zo
op de letter gehoord
Het keert in m'n maag,
een woordenvloed die, eruit,
gulpend, wat zwaar valt
Het haalt m'n lezen in,
nog voor ik het kan begrijpen
Het keert om, wat in regel
al netjes tussen de lijntjes stond,
en doet me omcirkelen, dat ik toch
zoveel van taal hou
Dan voel ik opgegeten letters
en gedramde woorden nog steken
in mijn strot
Ik verslik me in jouw zinnen
en word niet zo graag zo
op de letter gehoord
Het keert in m'n maag,
een woordenvloed die, eruit,
gulpend, wat zwaar valt
Het haalt m'n lezen in,
nog voor ik het kan begrijpen
Het keert om, wat in regel
al netjes tussen de lijntjes stond,
en doet me omcirkelen, dat ik toch
zoveel van taal hou
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, september 19, 2018 23:17 |
| Ik begin te lachen, mooi spitsvondig geschreven Jodium. Soms kan taal best verwarrend zijn en kan je er mooi over filosoferen. Ik vind dit een heel goed gedicht. | |
| marchiano di noche: | Woensdag, september 19, 2018 22:51 |
| ja, het hoofd (denken) en het hart (voelen) zijn vaak met elkaar in conflict, haha.. leuk en spontaan hoe je dit speels weerleggen doet. met vr. gr. Marchiano di noche |
|
| Rovera: | Woensdag, september 19, 2018 18:43 |
| Wat een taal!!lijkt me vanzelfsprekend! | |
Over dit gedicht
| Auteur: jodium | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 september 2018 | ||
| Thema's: | ||