Dromen
Soms is het leven zo zwaar
dat ik moedeloos neerzijg.
Dan komen de dromen naar boven
van een leven,
zonder zorgen, verdriet en pijn
Ik sluit mijn ogen
en mijn tranen vervagen.
Dan hoop ik dat die dromen uitkomen.
Dat wolken mij meedragen
in een leven zonder verdriet en pijn.
Maar die dromen zijn bedrog
Toch weet ik dat ik op een dag zal zweven
boven de sterren en maan.
Niemand naar me zal vragen
Ik alles heb gegeven
soms met een lach en een traan
Ik gelukkig was te leven.
dat ik moedeloos neerzijg.
Dan komen de dromen naar boven
van een leven,
zonder zorgen, verdriet en pijn
Ik sluit mijn ogen
en mijn tranen vervagen.
Dan hoop ik dat die dromen uitkomen.
Dat wolken mij meedragen
in een leven zonder verdriet en pijn.
Maar die dromen zijn bedrog
Toch weet ik dat ik op een dag zal zweven
boven de sterren en maan.
Niemand naar me zal vragen
Ik alles heb gegeven
soms met een lach en een traan
Ik gelukkig was te leven.
Reacties op dit gedicht
| Evenstar21: | Dinsdag, oktober 02, 2018 20:19 |
| Zonder verdriet waardeer je geluk niet, liefs Elisa | |
| teun hoek: | Dinsdag, oktober 02, 2018 17:56 |
| door verdriet naar geluk. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: brunclair | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 oktober 2018 | ||
| Thema's: | ||