Indian Summer
ik schreeuw niet want duivels hebben mij
nog niet bij mijn haarwortels vastgegrepen
al heeft mijn hoop nooit vliegen geleerd
echt vliegen zoals kraaien, behoedzaam met de wind
de wilde schedels van kastanjes in hun blikveld
God heeft mij naar Haar toegetrokken
door ’t licht dat mij uit honderdduizend ankers hief
- ik wil de doden niet meer tellen
veeg hen, droevig, tot glanzende bergen bij elkaar
zo licht als spookverschijningen ’s ochtends
wanneer kraaien zich zat vreten
aan groen behaarde daken en ik niet schreeuw
het wordt nog eenmaal zonnig
met zachte briesjes en wat schaduw
een Indian Summer voor mijn vensters
die ik open om een laatste keer te verluchten
- en ik pluk kastanjes uit hun stekelige pruiken
streel zacht blonde binnen-velletjes lippen-glad
vóór dat ik hen genoegzaam verteer
sunset 06-10-2018
