Op de singels van de stad
Op de singels van de stad
bloeien hele oude bomen.
Zij zijn een stille getuigenis
van een historie dat eens
zijn leven had.
Dik en knoestig hebben
zij hun plaats ingenomen;
ontzagwekkend langs
het wandelpad.
Afgebroken zijn de stadswallen.
Dood zijn de mensen uit hun
prille jeugd.
Hun leven spreekt bijna van
honderdtallen.
Knoestige krasheid in hun
waardevolle deugd.
Generaties hebben zij zien flaneren
langs het water in de gracht.
Van hun kracht hebben wij kunnen leren,
dat ouderdom glorieert in volle pracht.
bloeien hele oude bomen.
Zij zijn een stille getuigenis
van een historie dat eens
zijn leven had.
Dik en knoestig hebben
zij hun plaats ingenomen;
ontzagwekkend langs
het wandelpad.
Afgebroken zijn de stadswallen.
Dood zijn de mensen uit hun
prille jeugd.
Hun leven spreekt bijna van
honderdtallen.
Knoestige krasheid in hun
waardevolle deugd.
Generaties hebben zij zien flaneren
langs het water in de gracht.
Van hun kracht hebben wij kunnen leren,
dat ouderdom glorieert in volle pracht.
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Zondag, oktober 07, 2018 21:49 |
| Mooi geschreven, Willem. Sfeervol gedicht. Gts, Clarice | |
| zomerkind: | Zondag, oktober 07, 2018 15:57 |
| die bomen hebben veel gezien ja maar ze kunnen je niets vertellen helaas als ze konden spreken nou nou:) gr eddie | |
| teun hoek: | Zondag, oktober 07, 2018 13:43 |
| wel voor bomen Willem . th | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, oktober 07, 2018 12:53 |
| wat een prachtig schrijven zie de grachten voor me lette vroeger niet zo op de bomen maar nu mooi gedaan |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 oktober 2018 | ||
| Thema's: | ||