Het gedicht is geen fictie, maar niet van toepassing op mijzelf, gelukkig maar!
Mijn kind
Mijn kind, je ligt zo stil in je wiegje
Ik kijk met vertederde blik op jou neer.
Mijn engel, mijn waardevolste geschenk.
Tranen lopen over mijn warme wangen,
ik weet het niet meer.
Je kwam op de wereld, zo klein, zo zacht,
maar je schreeuw kwam te laat.
De zuurstof naar je hoofdje had gefaald.
Je leeft als een teer plantje
maar je bent hier bij mij, mijn kind
je leeft, je hebt het gehaald.
Claire Vanfleteren ©