Foto's vervallen in flarden verdriet..
gemis samenvallend met vroegere geniet.
Mijn hart brokkelt stuk voor stuk uit elkaar..
de intens voelende leegte voelt zo naar.
Donker, zwart.. mijn hart sterft steeds meer..
de foto met je nieuwe liefde, het doet zo zeer.
Dromen in één keer stuk geslagen..
voel me zo enorm verslagen.
Mijn hele ziel aan jou gegeven..
tientallen gedichten geschreven.
Tranen stromen eindeloos..
ik voel me zo nutteloos.
Er is een deel gestorven..
een ander deel angst verworven.
Pijn sijpelt continue overal doorheen,
vanaf het moment dat je verdween.
Elke plaats, voorwerp of herinnering steekt..
verscheurd omdat het aan jou ontbreekt.
Het liefste ban ik alles wat me doet herinneren aan jou,
ik wil niet meer dat ik van je hou.
Die liefde voor jou is te groot,
ik voel me nu een stuk schroot.
Alles brengt me terug bij jou,
maar jij bent niet meer de man die ik vertrouw.
Het wij betekende mijn hele leven,
ik wilde mijn hart en ziel bloot geven.
Bergen overwinnen en samen alles doorstaan,
maar je liet me constant gaan.
Ik moet mezelf nu beschermen tegen mijn hart,
mijn gevoel maakt me zo verward.
Ik neem afscheid met zo'n dubbel gevoel..
leven zonder pijn is nu mijn doel.
Je was als prikkende spelden in mijn leven,
ik kon het niet meer, ik heb opgegeven.