Ze heeft het warm
ze kan dit leven niet meer aan
een mes op haar arm
dan kan ze eindelijk gaan
Naar de hemel, ver weg van deze aarde
niemand houdt van haar
voor niemand is ze nog van waarde
iedereen is met haar klaar
Ze heeft het warm
ze wilt al zolang dood
in haar hoofd is er steeds alarm
laat mij gaan, mijn leven is zo zwaar als lood
ze is depressief, teveel verdriet
ze wilt niet meer leven
kon ze maar gewoon doodgaan
niemand wilt haar liefde geven
Straks snijdt ze haar polsen door
of slikt ze pillen in
daar leeft ze enkel nog voor
want dit leven heeft voor haar geen zin
(niet waargebeurd, niet over iemands leven, het gaat om een thema: depressiviteit)
Clarice: | Donderdag, november 01, 2018 16:43 |
Het gevecht naar de zin van dit alles en het uitgeput en moe gestreden zijn. Inderdaad herkenbaar, Raissa. Goed geschreven, gts Clarice | |
Anneke Bakker: | Woensdag, oktober 31, 2018 16:08 |
Ik lees en huiver Raissa, de depressie moet dan wel diep gaan om met die gedachten rond te lopen. Voor jou een warme groet. Anneke |
|
voske: | Woensdag, oktober 31, 2018 12:14 |
Fictief maar raak. Ken het gevoel. | |
teun hoek: | Woensdag, oktober 31, 2018 11:13 |
ten dele jezelf ? h gr th |
|
Pancho v/d Post: | Woensdag, oktober 31, 2018 09:36 |
Tip voor de volgende keer: gebruik een lichtere tekstkleur (wit of geel) op een donkere achtergrond. Nu is het nauwelijks te lezen.... | |
Willem B. Tijssen: | Woensdag, oktober 31, 2018 09:35 |
het is de gedachte die bij mensen met depressiviteitsklachten leeft. Late we ze veel wijsheid en sterkte wensen. |
|
Auteur: gedichtenlady | ||
Gecontroleerd door: gedichtenlady | ||
Gepubliceerd op: 31 oktober 2018 | ||
Thema's: |