Ik ben niet zomaar iemand,
Jij bent niet zomaar iemand,
Ik weet niet wat het is,
Volgens mij niemand,

Al schiet je een kogel op me af,
Ik kan het je niet vertellen,
Wat er komen gaat,
En het spijt me,
Maar noem me alsjeblieft niet laf,

Ik heb alles geprobeerd,
Om het onder controle te houden,
Maar het lukt me amper,
En begrijp me alsjeblieft niet verkeerd,

Ik sta soms op het punt te verdwijnen,
Mezelf te wissen,
En in een hoekje weg te kwijnen,
In de hoop dat je me niet zal missen,

Je brengt iets goeds in me naar boven,
Wat tegelijkertijd iets slecht is,
En ik probeer mezelf te beloven,
Dat ik niks van je mis,

Maar ik zou van binnen een beetje verliezen,
Als ik dat mezelf vertel,
Ik kan er gewoon niet voor kiezen,
Het laatste wat ik wil is een vaarwel,

En nu herinner ik mij,
En ik word eraan herinnerd,
Dat niet alleen ik,
Maar ook jij,
Hier zonder vragen ingezogen werd,

Je bent niet te ontkennen,
Door je aanwezigheid,
Je persoon en in je wezen,
Ben je me aan het verwennen,

Ik kan amper weglopen van,
Ik kan amper wegkijken van,
Alles van dit,
Ik weet niet of ik dat kan,

Het is veiliger aan mezelf te beloven,
Dat ik dit allemaal maar onderga,
En of het nou goed of fout is,
In het lot moet geloven,

Ik, ik heb het niet bedacht wanneer ik het beschrijf,
Dit is nog steeds, als je er aan denkt, overwachts,
En als ik aan je persoon denk, en aan je lijf,
Betrap ik mezelf wel eens op iets verdachts,

Het is een opwaartse stroming,
Of misschien een neerwaartse stroom,
Noem het mijn tekortkoming,
Dit alles is ook niet 'gewoon',

Ik ken mezelf,
En ik herken mezelf niet,
Maar ondanks dat alles,
Hoop ik dat je dit voorlopig,
Niets anders, dan hetzelfde ziet,

Heb je me verstaan?
Het belangrijkste misschien,
Je hoeft het niet eens te zien,
Maar weet wel...