Land
Het uitgestrekte land
Al die lege ruimte
Zover mijn oog kan reiken
Raken door mijn blik
Naar binnen gekeerd en peilloos
Er zwerven en niet aankomen
Verloren raken, reiken
Verdwalen in niets is niets
Al die lege ruimte
Zover mijn oog kan reiken
Raken door mijn blik
Naar binnen gekeerd en peilloos
Er zwerven en niet aankomen
Verloren raken, reiken
Verdwalen in niets is niets
Reacties op dit gedicht
| september: | Dinsdag, december 24, 2024 18:22 |
| In niets kan alles zijn. Ik kwam dit mooie gedicht weer tegen. Mooi is en blijft het. Fijne dagen en een mooi nieuw :) jaar gewenst. |
|
| september: | Woensdag, december 05, 2018 13:30 |
| Zo mooi en zo beeldend Peter. Schitterend weids geschreven over het land. Uitgestrekt. En wat met kijken de innerlijke blik raakt. In diepte. Briljant gedicht en in eindeloos genoegen gelezen. | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, december 04, 2018 17:08 |
| Een land om heel stil naar binnen te geraken en genieten van de rust om je heen. Mooi hoor Peter. Fijne avond gewenst. Anneke |
|
| teun hoek: | Dinsdag, december 04, 2018 14:54 |
| heerlijk toch th | |
| Avr: | Dinsdag, december 04, 2018 14:07 |
| Lijkt mij ook! Dan maar hopen op een reikende hand?! Droef mooi gedicht! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Pbouwknegt | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 december 2018 | ||
| Thema's: | ||