Roekoe
In de kale takken van de berk
pal voor het keukenraam
zat de hele dag al roerloos
een kleine grijze tortelduif
af en toe klonk een roekoe
maar antwoord kwam er niet
de kleine jongen vond het zielig
hij opende voorzichtig het raam
en riep roekoe naar de duif
die keek even in zijn richting
maar reageerde verder niet
staarde daarna weer in de verte
toen het raam weer dicht was
klonk pas een eenzaam roekoe
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Zondag, december 09, 2018 12:49 |
| zo mooi en ontroerend.... groetjes, van ~~~waterval~~~ |
|
| Dreaming Star : | Zondag, december 09, 2018 11:09 |
| Wat een ontzettend lief gedicht. | |
| Gerardo: | Zaterdag, december 08, 2018 20:23 |
| https://geeraardts.blogspot.com/2018/12/roekoe_7.html?m=1#links | |
| Jadzia: | Zaterdag, december 08, 2018 13:53 |
| Geinig Groet Jadzia |
|
| teun hoek: | Zaterdag, december 08, 2018 13:06 |
| leuk th | |
| Roselynn: | Zaterdag, december 08, 2018 13:05 |
| Ik heb je gehoord•••*g* Fijn je weer te lezen! Lfs,[] |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Gerardo | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 december 2018 | ||
| Thema's: | ||