In vergeten tijd
in vergeten tijd
het guurt in het
laatste stukje
ommuurd van
het afgelopen jaar
ze zuipen en snuiven
kotsen ergernis in
de liederlijke taal
van poolse knopen
op de hangplek
met sensoren die
witte gezichten
uitgestreken oplichten
het kansloos
perspectief tekenen
van de dief die in
vergeten tijd zijn straf belijdt
nog schoppen zij
de flessen tot scherven
van een maatschappij
die zij zo gaan erven
tranen van onmacht
breken de kracht om
meteen te veranderen
toch is er een die nog lacht
wil melker
30/12/2018
Reacties op dit gedicht
| EXPLICIT: | Maandag, december 31, 2018 00:15 |
| Als de rumoer en het exploderen in bushokjes die hier al heel lang niet meer staan. Misschien valt alles nog eens op zijn plaats... Mooie oudjaarsdag Wil. | |
| Anneke Bakker: | Zondag, december 30, 2018 07:48 |
| En zo verloedert de maatschappij, kansloos en onmacht is dan hun perspectief, zonde van hun tijd. Goed verwoordt Wil. Warme groet en mooie zondag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 30 december 2018 | ||
| Thema's: | ||