daar waar nog steeds ons eden ligt
jij hebt een glimlach op je lippen
wijl ik je aanlach, vertel jij aan een stuk
over kersen aan de takken
en dat ik die plukken moet
of beter nog
die sappige volrijpe pruim
- als in de oogsttijd
wandelen bomen traag
hun bladeren rood en geel
en doorheen ramen
kunnen wij de sterren plukken
al zijn zij slechts een vage glimp
en dwalen door nachten onder de maan
die steels verlangend naar jou reikt
jouw heuvels glanzen in haar licht
en ook al is het nacht en donker
onderbreekt heel af en toe
een smal dun streepje licht de liefdevolle stilte
als ik jouw schrijf tussen jouw dijen
daar waar nog steeds ons eden ligt
en zich de poort van d' hemel opent
sunset 13-01-2019
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zondag, januari 13, 2019 23:25 |
| Avr, waterval, Dank jullie wel voor jullie lezen en waarderen en geniet nog van een heel vredige zondagavond. Warme genegen groet, |
|
| waterval: | Zondag, januari 13, 2019 23:12 |
| zo romantisch mooi, om er warm van te krijgen... ;-) groetjes, van ~~~waterval~~~ |
|
| Avr: | Zondag, januari 13, 2019 10:03 |
| Mooi verwoord, dit zeer innige samenzijn! | |
