Julen
Lief klein mannetje
Wat ben je zacht en broos
Geborgen in de aarde
Eenzaam en gewichtloos
Verdwijn je steeds een stukje verder
Kom maar snel weer in het licht
Er is een plekje om te rusten
Niet waar je nu begraven ligt
Wat ben je zacht en broos
Geborgen in de aarde
Eenzaam en gewichtloos
Verdwijn je steeds een stukje verder
Kom maar snel weer in het licht
Er is een plekje om te rusten
Niet waar je nu begraven ligt
Reacties op dit gedicht
| Jadzia: | Vrijdag, januari 25, 2019 11:41 |
| Oh wat is het toch erg en wat duurt het lang Zal hij nog leven, nee ik ben bang dagelijks brand mijn kaars voor jou arm klein ventje zij komen nu gauw. ik sta ermee op en ga ermee naar bed. Mijn kaars brand voor hem. Mooi gedichtje Djinni |
|
| teun hoek: | Donderdag, januari 24, 2019 22:12 |
| intens gevoelig th |
|
| voske: | Donderdag, januari 24, 2019 20:49 |
| Dat is wel een enorm gemis. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Djinni | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 januari 2019 | ||
| Thema's: | ||