Stille wonderen
stille wonderen
ik heb
stille wonderen
in je ogen gezien
het panoramisch
voorbij trekken van
eindeloze toendra’s
in de kleuren oker
bruin en geel bleven lege
zielen van woestijnen heel
het majestueuze dak
van werelds grootste
bergmassief in contrastheroïek
de zwartblauwe
atmosferische dood die
ruimte ziet in oneindig gebied
samen zijn we opgestaan
hebben de kusten verlaten
die we na het nirwana zijn opgegaan
wil melker
23/02/2019
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Zaterdag, februari 23, 2019 16:51 |
| ogen die spreken th | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, februari 23, 2019 14:29 |
| goede wijn behoeft geen krans |
|
| Anneke Bakker: | Zaterdag, februari 23, 2019 11:32 |
| In stille bewondering dit fraaie gedicht gelezen Wil. Wens je een zonnig weekend. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 23 februari 2019 | ||
| Thema's: | ||