Steriel...
Steriel...
Met mijn opengekrabde huid van steriel katoen en littekens
heb ik nachten lang de naalden gestreeld.
Uit de muren druppelde het bloed dat versplinterde
in mijn troebele aderen van suikergoed.
Ik zocht de zenuwen onder het vel, onder de lagen
verdorven vlees dat ruw tegen de lakens schuurde.
Leugens en eerstehulpposten, ik droeg een sluier
maar vergat om hulp van god te vragen.
Gescheurde knieën na nog maar eens een teleurstelling,
mijn kleren in een witte zak.
Ik zat gekneld tussen de geluiden uit de andere kamers
en het gebral van zusters in opleiding.
Ik wilde nu zo langzaamaan naar het felle licht toe...
esteban 04/03/2019
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Woensdag, maart 06, 2019 17:52 |
| Woorden die zich als een film afspelen in mijn brein. Rakend! |
|
| Werner S: | Dinsdag, maart 05, 2019 14:51 |
| Beroep doen naar God om te willen gaan afzien wil niemand veel sterkte | |
| voske: | Maandag, maart 04, 2019 21:55 |
| Ik raak zo ver niet mee. | |
| teun hoek: | Maandag, maart 04, 2019 16:36 |
| zeer heftig th | |
| Gerardo: | Maandag, maart 04, 2019 16:23 |
| Heftig. | |
