mensen zitten zuur te kijken in hun wagen
zelfs op zonnige dagen
altijd maar gehaasd
van het ene naar het andere geraasd
als het wit konijn uit 'Alice in wonderland'
vliegen ze rond alsof 't ergens brandt
vertrek je niet op tijd bij groen licht
wordt er getoetertd alicht
kom je van je oprit gereden
en moet een andere wagen wachten
zie je zo de ergerlijke gedachten
mensen zijn toch zo gestresst en kort van lont
dat er ooit herrie van komt
het mooie in de natuur en in de rust
wordt weggeduwd onbewust
rust werd onrust
de stilte en de ruimte wordt niet meer gezien
het lijkt alle dagen meer en meer Halloween
we leven in een flitsmaatschappij 
als in een jachtpartij altijd op jacht 
alsof het iets opbracht
op het internet flitsen we van 't één naar 't ander
zonder nog te praten met elkander
liefst zo snel mogelijk 
het lijkt wel onoverkomelijk 
zonder enigerlei  rustpunt
 dolgedraaide maatschappij op haar hoogtepunt 
waarom staan we niet meer stil 
en kijken we eens wat meer door een roze bril 
zalig wegdromen
tot onszelf komen 
alles terug op een rij zetten 
onszelf terug  're-setten'
om terug rustig door het leven te gaan
kalmpjes aan
niet doorweven te zijn van angst en haast 
waar je alle geluk mee opblaast 
maar terug stil staan bij mooie momenten
geven en nemen van complimenten 
geen gebruik van GSM naast mekaar 
maar praten met elkaar
een mooi moment had ik nog net 
het voelde een beetje als pret
't gebeurde hier in eigen omstreken
ik stopte om een weg over te steken 
er waren kinderen met de fiets
kinderen van vreemde origine
misschien wel van Oekraine
niks mis mee
oh nee
ze fietsten flink achter mekaar
allen met krullend zwart haar
't laatste kind was een meisje en keek me aan
en lachte 
terwijl ik geduldig wachte
ik lachte terug, pinkte vriendelijk
en gemoedelijk
nog eens een gewone glimlach naar mekaar 
terug als mensen onder mekaar
als een bloem die ontluikt in de zon
is er licht aan de horizon