nu kan ik gaan.
Zittend op de grond,
en kijkend naar iedereen.
Papa en mama, m’n zus, neefje en nichtje,
ja ze hebben het gezellig.
Ze missen me niet,
maar ben ook nog niet lang weg.
Opeens , en heel uit het niets,
zie ik het voor me dat ze fijn bij elkaar zitten op een mooie zomer dag.
Maar alleen zonder mij .. ,
ik ben namelijk net uit het leven gestapt.
Maar nu, op dit moment,
ben ik er nog wel.
Maar ze missen me nog steeds niet,
ondertussen zit ik al een halfuur ergens op de grond.
Kijkend naar hun,
maar ze merken niet dat ik er niet bij zit.
Ze redden het wel met elkaar,
ik kan ze niet meer helpen.
Ik kan niets meer doen,
en wordt alleen maar gezien als vervelend.
Nu ik zie dat ze het gaan redden,
kan ik gaan.
Gaan naar een fijne plek,
waar ik eindelijk rust kan vinden.
en kijkend naar iedereen.
Papa en mama, m’n zus, neefje en nichtje,
ja ze hebben het gezellig.
Ze missen me niet,
maar ben ook nog niet lang weg.
Opeens , en heel uit het niets,
zie ik het voor me dat ze fijn bij elkaar zitten op een mooie zomer dag.
Maar alleen zonder mij .. ,
ik ben namelijk net uit het leven gestapt.
Maar nu, op dit moment,
ben ik er nog wel.
Maar ze missen me nog steeds niet,
ondertussen zit ik al een halfuur ergens op de grond.
Kijkend naar hun,
maar ze merken niet dat ik er niet bij zit.
Ze redden het wel met elkaar,
ik kan ze niet meer helpen.
Ik kan niets meer doen,
en wordt alleen maar gezien als vervelend.
Nu ik zie dat ze het gaan redden,
kan ik gaan.
Gaan naar een fijne plek,
waar ik eindelijk rust kan vinden.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Woensdag, april 24, 2019 22:27 |
| onderling verbond is ook ongezien broodnodig, wordt soms zelfs verhevigd gegeven te beleven bovendien. groetje, hans |
|
| september: | Dinsdag, april 23, 2019 14:12 |
| Het gevoel, de beleving die je schetst en omschrijft voelt vervreemd. Daarin is het gedicht ook sterk. Dit wat eenzame, afzijdige zo te verwoorden. Al is het heel goed mogelijk dat je beleving voor jezelf klopt ( en zwaar is) maar toch ook weer niet. Voor je toekomst, de dierbaren in wat zij voelen en ervaren met en bij jou. Ik begrijp het, echt. Maar zou je willen vragen je gedachten/gevoelens te heroverwegen op hun waarheidsgehalte. Jezelf kans te geven. Te blijven. Ook kan het een gedicht van gevoelens of momenten zijn die je kenbaar wilt maken. Dat is als gedicht in het overkomende eenzame op zichzelfstaand gelukt. Een gedicht dat indruk maakt Sandra. Lieve groet | |
| EXPLICIT: | Dinsdag, april 23, 2019 02:24 |
| Is er wel iets mis met jou, en het gros van mensen simpelweg niet in staat.. Wie wil je nu echt overtuigen? Dood garandeert niets, zelfs geen rust. | |
Over dit gedicht
| Auteur: sandra1234 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 april 2019 | ||
| Thema's: | ||