Jij
Buiten in de lucht
Zie ik de wolken drijven
Gevangen in beweging
Voorbij gaan naar de verte
In mij de verwondering
Over wat ik niet bevatten kan
Als ik denk aan de ruimte
Tussen ver en nabij
Bij ver hoort een echo
Die maar niet voorbij gaat
Van toen je nog nabij was
Ver is zo groot
Bij nabij is ver vergeten
Heeft ver geen ruimte meer
Als je in mijn nabijheid bent
Is er slechts zijn
Ver zijn of nabij
Gradaties zijn er niet
Zolang je er maar bent
Zijn we gevangen in beweging
En gaan we toch niet voorbij
Zie ik de wolken drijven
Gevangen in beweging
Voorbij gaan naar de verte
In mij de verwondering
Over wat ik niet bevatten kan
Als ik denk aan de ruimte
Tussen ver en nabij
Bij ver hoort een echo
Die maar niet voorbij gaat
Van toen je nog nabij was
Ver is zo groot
Bij nabij is ver vergeten
Heeft ver geen ruimte meer
Als je in mijn nabijheid bent
Is er slechts zijn
Ver zijn of nabij
Gradaties zijn er niet
Zolang je er maar bent
Zijn we gevangen in beweging
En gaan we toch niet voorbij
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, mei 03, 2019 11:47 |
| een hele mooie met een mooi eind | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, mei 03, 2019 10:28 |
| Het ruimtelijke, het verre en nabije zo mooi kunnen verwoorden is heel bijzonder Peter, ik heb het dan ook graag gelezen. Dankjewel hiervoor. Fijne dag gewenst. Anneke |
|
| Gerardo: | Vrijdag, mei 03, 2019 10:06 |
| Nabij of ver weg als persoonsgebonden. Mooi slot | |
Over dit gedicht
| Auteur: Pbouwknegt | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 mei 2019 | ||
| Thema's: | ||