ik ben stil
ik ben stil ....
een omgewaaide boom
een lat en nog een lat
ze vormen een kruis
een teken op een heuvel
voor hem geen naam
enkel een graf
een teken een herinnering
van een zwarte tijd
die men nimmer mag vergeten
heel veel witte kruizen
netjes op een rij
in het pas gemaaide gras
zwarte aarde gemengd
met duizenden korrels zand
geven een rustplaats voor velen
ze stierven kregen geen genade
nimmer mogen we dat vergeten
deze martelingen en vernederingen
vier mei de dag
van dodenherdenking
die men nimmer vergeten mag
christa
wat zijn twee minuten stil
in verhouding met
zoveel gevallen tranen ....
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Zondag, mei 05, 2019 08:48 |
| Stilmakend. Opdat wij niet vergeten. Liefs, Aquarel |
|
| Connection: | Zaterdag, mei 04, 2019 22:15 |
| Waarheid en bitterheid voor hen lag het paradijs van leven Fijn dat ik dit lezen kon. Stilte met respect. |
|
| Anneke Bakker: | Zaterdag, mei 04, 2019 19:39 |
| Stil ben ik Christa, niet alleen om te herdenken maar ook door deze intens mooie woorden. Ik ben stil en gedenk en huiver bij de gedachte aan de vele slachtoffers van mijn eigen kleine dorpje waar de oorlog zo dichtbij en vreselijk was. Met diep respect jouw gedicht gelezen Christa . Stil ben ik met lieve groet. Anneke |
|
| juffie: | Zaterdag, mei 04, 2019 18:20 |
| Twee minuten om een heel leven te gedenken....het is inderdaad een kleinigheid. Maar als we allemaal dit respect tonen geeft dat wel een signaal. mooi beschreven. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 mei 2019 | ||
| Thema's: | ||