De pastoor drinkt...
De pastoor drinkt…
In een grijze kerk vol grijze mensen nemen we afscheid
van jouw zwaarmoedig leven.
We wenen de wensen die voor altijd bevrijdt
rond jouw sarcofaag zweven.
Een blinde zanger zingt over meegaan met jou
terwijl de rieten mandjes worden gevuld met enkele zilverlingen.
Zijn gestorven ogen tranen wierook over een lichaam
broos en breekbaar.
Dood gaan is geen kinderspel, maar oneindig is de ziel,
een afslag naar het eeuwige donker.
Jouw missie zit er op, ons staat een lange weg te wachten
terwijl de pastoor het laatste restje wijn
met veel bravoure in zijn kelk giet.
De aardse dingen uit eerder tijden zijn nu voorgoed voorbij,
wij dromen nu geheel over het losbandige verleden…
esteban 02/07/2019
In een grijze kerk vol grijze mensen nemen we afscheid
van jouw zwaarmoedig leven.
We wenen de wensen die voor altijd bevrijdt
rond jouw sarcofaag zweven.
Een blinde zanger zingt over meegaan met jou
terwijl de rieten mandjes worden gevuld met enkele zilverlingen.
Zijn gestorven ogen tranen wierook over een lichaam
broos en breekbaar.
Dood gaan is geen kinderspel, maar oneindig is de ziel,
een afslag naar het eeuwige donker.
Jouw missie zit er op, ons staat een lange weg te wachten
terwijl de pastoor het laatste restje wijn
met veel bravoure in zijn kelk giet.
De aardse dingen uit eerder tijden zijn nu voorgoed voorbij,
wij dromen nu geheel over het losbandige verleden…
esteban 02/07/2019
Reacties op dit gedicht
| claire vanfleteren: | Woensdag, juli 03, 2019 18:03 |
| Ik heb de doodstrijd gezien van mijn moeder die nu op 15 maart gestorven is na meer dan 11 dagen strijd en pijn, onmenselijk. Ze keek in mijn ogen en die ogen zie ik nog altijd. Ik voel me schuldig | |
| Avr: | Woensdag, juli 03, 2019 07:44 |
| De dood is inderdaad geen kinderspel. Dat weet je hier droef mooi te verwoorden! | |
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 juli 2019 | ||
| Thema's: | ||