Sartre
Na een saai avondje theater
liep hij stomdronken van het
filosoferen en de champagne
door de feestelijk verlichte
straten van Parijs waar hij zich
door de burgermassa wrong
snakkend naar wat vrijheid.
Dus keek hij door z'n zwarte bril
alleen nog naar de Eiffeltoren.
Ieder voor zich, dacht hij somber
car L'enfer, c'est les autres.
Maar toen hij eenzaam boven
aan de top stond neer te kijken
naar het rijke mensenvolk dat
vrolijk verder at en dronk, riep
hij bij naderende stormwind:
kan jij nog weerstand bieden?
liep hij stomdronken van het
filosoferen en de champagne
door de feestelijk verlichte
straten van Parijs waar hij zich
door de burgermassa wrong
snakkend naar wat vrijheid.
Dus keek hij door z'n zwarte bril
alleen nog naar de Eiffeltoren.
Ieder voor zich, dacht hij somber
car L'enfer, c'est les autres.
Maar toen hij eenzaam boven
aan de top stond neer te kijken
naar het rijke mensenvolk dat
vrolijk verder at en dronk, riep
hij bij naderende stormwind:
kan jij nog weerstand bieden?
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Vrijdag, augustus 16, 2019 13:59 |
| hel en hemel liggen o zo dicht te ontwaren bij elkaar, wij stellen er ons gebaar. groetje aldus, hans |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, augustus 16, 2019 10:23 |
| Diep in het glaasje gekeken vermoed ik, hij kon geen weerstand bieden. Mooie dag wens ik je Claudelaire Anneke |
|
| teun hoek: | Vrijdag, augustus 16, 2019 09:39 |
| diepgaand th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Claudelaire | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 augustus 2019 | ||
| Thema's: | ||