Irony
Irony
--------
I'm a stone.
It’s been such a long time since I felt something.
Yet something changed lately.
My heart is letting down her guards.
I feel it. The connection.
Conversations untill midnight.
Laughter full of sunshine.
Gentle waves of communication.
Trusting them enough not to drown me.
I feel it. The warmth.
The embrace of shelter around my body.
The lonely shiver that held my spine for so long
is finally starting to disappear.
I feel it. The intimacy.
Slow hands touching.
Soft words whispering in my ear.
Fingers trough my hair.
Sticky like a band aid.
I feel it. Irony.
The warmth turning cold.
The aching hole in my heart of missing you.
Disappointed guards reappear.
Exhausted they say “We told you so.”.
Reacties op dit gedicht
| Augustijntje: | Dinsdag, september 03, 2019 18:21 |
| When the right person comes along bricks will fall again and your wall will stay down. | |
| september: | Maandag, september 02, 2019 20:00 |
| Het is prachtig Katt. Zo voelbaar neemt je gedicht mee in de subtiele nuances van gevoel en met een knap gevonden ironie van het menselijke. Het is prachtig introspectief. En in het engels. Compliment. Erg goed geschreven. | |
| Aquarel: | Maandag, september 02, 2019 07:47 |
| Mijn engels is niet zo goed, maar ik begrijp eruit dat je de muren om je hart kunt afbreken, en weer in staat bent om te voelen. Dat zal het gemis niet wegnemen. En ook al heb je de muren weer opgetrokken, je weet nu dat je in staat bent om warmte toe te laten. Zo lees ik jouw gedicht. Sterkte, liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Katt |  
|
|
| Gecontroleerd door: Katt | ||
| Gepubliceerd op: 01 september 2019 | ||
| Thema's: | ||