het land van de onmogelijke dromen
De wind heeft mij gebracht
naar de plaats van de avondlanden.
De zon spiegelt de zee rood
en goud de witte stranden.
Met mijn handen maak ik een gebaar.
Mij niet bewust van elk gevaar wenk ik
in een poging om te beminnen de onstuimige
zilveren zeemeerminnen.
De wind heeft mij gebracht naar het
land van de onmogelijke dromen. De maan
reflecteert het blauw van het
meer tussen de bomen. Met mijn handen
drink ik daar, helder en klaar.
Door mijn lust ben ik gezwicht voor
de elfen van het avondlicht.
De wind heeft mij gebracht naar het
land van 'nu zijt wellekomen'.
Ik verwacht het wonder van het wit
dat de onschuld op zich heeft genomen.
Met mijn handen vraag ik maar,
dat zij hun werk doen zonder gevaar.
ik ben de meester en zij bespelen
het instrument. Ik volg van dezen
diegene die de weg van
de liefde kent.
Winden waaien om het huis en zelden
vindt mijn ziel een moment van rust,
totdat de storm is uitgeblust.
De wind wenkt bij dag en nacht naar
het zwak dat zwenkt bij overmacht.
De wind wekt wakker diegene die niet
berust voordat die door de ware wordt
gekust.
naar de plaats van de avondlanden.
De zon spiegelt de zee rood
en goud de witte stranden.
Met mijn handen maak ik een gebaar.
Mij niet bewust van elk gevaar wenk ik
in een poging om te beminnen de onstuimige
zilveren zeemeerminnen.
De wind heeft mij gebracht naar het
land van de onmogelijke dromen. De maan
reflecteert het blauw van het
meer tussen de bomen. Met mijn handen
drink ik daar, helder en klaar.
Door mijn lust ben ik gezwicht voor
de elfen van het avondlicht.
De wind heeft mij gebracht naar het
land van 'nu zijt wellekomen'.
Ik verwacht het wonder van het wit
dat de onschuld op zich heeft genomen.
Met mijn handen vraag ik maar,
dat zij hun werk doen zonder gevaar.
ik ben de meester en zij bespelen
het instrument. Ik volg van dezen
diegene die de weg van
de liefde kent.
Winden waaien om het huis en zelden
vindt mijn ziel een moment van rust,
totdat de storm is uitgeblust.
De wind wenkt bij dag en nacht naar
het zwak dat zwenkt bij overmacht.
De wind wekt wakker diegene die niet
berust voordat die door de ware wordt
gekust.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Woensdag, september 11, 2019 18:58 |
| ach, in zwakheid betoont zich de kracht, in de verstilling van een lichte bries zal je zien dat je al was verwacht, al is het o zo zonnig zacht. hans |
|
| Anneke Bakker: | Woensdag, september 11, 2019 14:02 |
| Daarom zal het wel dromenland zijn genoemd Willem. Heel leuk gebracht en wens je een mooie middag. Anneke |
|
| teun hoek: | Woensdag, september 11, 2019 11:27 |
| een happy end uit dromenland mooi th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 september 2019 | ||
| Thema's: | ||