Mens in gedwongenheid
wanneer alles weeral eens tegenzit
en het denken verstoort het evenwicht
zo ook het verdriet verdrijft de blijdschap
dan treurt de lach in een gevangenschap
we willen wel maar kunnen niet zo goed
het luisteren naar die gedwongenheid
ons hoofd knikt steevast op en neer
maar het hart wilt juist die ommekeer
we kunnen elkaar in de haren vliegen
dat zou normaal niet hoeven te gebeuren
maar als gedwongenheid lijkt op stinkend zeuren
dan slaan heel veel mensen aan het liegen!
Reacties op dit gedicht
| Gerardo: | Zondag, september 29, 2019 16:05 |
| Hoofd en hart werken niet altijd samen, mooi neergezet. |
|
| teun hoek: | Zondag, september 29, 2019 15:47 |
| over een andere boeg th | |
| Anneke Bakker: | Zondag, september 29, 2019 11:44 |
| Eerlijkheid duurt het langst Johny, laat ons 'n beetje aardig zijn voor elkaar om de blijdschap te behouden. Wens jou een mooie zondag. Anneke |
|
| wijnand.: | Zondag, september 29, 2019 11:16 |
| Sterk. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Johny Donovan |  
|
|
| Gecontroleerd door: Johny Donovan | ||
| Gepubliceerd op: 29 september 2019 | ||
| Thema's: | ||