versprokkeld brein
mijn hoofd verward,
mijn geest gespleten.
een verdrietig hart,
een slecht geweten.
de zwarte engel was er weer,
op tijd met iemand kunnen praten,
of het was weer een ommekeer.
zachtjes kon ik hem weer loslaten,
ik zoek tast vind niets.
ben in mezelf aan het graven,
opzoekingen,verdriet meer niet.
ik zit met zovele vragen,
en blijf inmiddels mistyrieus.
hoe kan men een mens zo maken?
IK BEN ZO CURIEUS.
waarom kan ik mezelf niet bewaken?
wat hebben ze toch met mij gedaan?
een brein in stukken gesneden,
voor de rest van mijn bestaan,
tussen fantasy en werkelijkheid leven.
*linda*
mijn geest gespleten.
een verdrietig hart,
een slecht geweten.
de zwarte engel was er weer,
op tijd met iemand kunnen praten,
of het was weer een ommekeer.
zachtjes kon ik hem weer loslaten,
ik zoek tast vind niets.
ben in mezelf aan het graven,
opzoekingen,verdriet meer niet.
ik zit met zovele vragen,
en blijf inmiddels mistyrieus.
hoe kan men een mens zo maken?
IK BEN ZO CURIEUS.
waarom kan ik mezelf niet bewaken?
wat hebben ze toch met mij gedaan?
een brein in stukken gesneden,
voor de rest van mijn bestaan,
tussen fantasy en werkelijkheid leven.
*linda*
Reacties op dit gedicht
| arie: | Maandag, juni 03, 2002 06:32 |
| Jouw leven gaat door met 1 brok... en dat is jouw leven.. de andere brokken mag je nu loslaten, die zijn niet meer nodig Liefs, Arie |
|
| Jo Aelmans: | Zaterdag, juni 01, 2002 02:38 |
| DE gehele Mensheid is een grote curiosa, Linda... Dus voorwat dat betreft vorm jij geen uitzondering. ;-) En die Bengel heeft net die Zwarte Engel met zijn schepje, een klap verkocht. Hij/zij (?) is nu 'vleugellam'... AUTCH!!! ;-)) Jo. ;o)x |
|
| christina: | Vrijdag, mei 31, 2002 23:03 |
| Lieverd hij is nu weg die zwarte Engel En wat heb je gedaan je hebt hem niet toegelaten Wees trots he je weet wat ik je heb gezegd he Dikke knuffel he Christa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 31 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||