In donkere sferen schreef jij een lied dat iedereen kan schrijven.
De platgelopen dorheid van rottend gebladerte weet jij perfect weer te geven in deze rusteloze herfst.
Liefdesverdriet en het verlangen naar jouw grote liefde die jij steeds maar doet groeien in jouw rauwe klaagzang. Het is slechts illusie want nadien lijkt alles mooier dan het was.
Of was het intimiteit die je zo miste toen jij dit liedje schreef, je zingt met kopstem in jouw laatste strofe. Het gevoel is verbazend knap.
De piano brengt emotie in jouw eindeloos gejammer...
en toch vind ik dit knap, ik draai het volume nog wat hoger terwijl de luidsprekers verder kabbelen.
......Habibiiiiiiii, light is burning as I'm yearning..
(Inspiratie uit de song Habibi van Tamino)