Een kapotte balans
een kapotte balans
jouw handen
wezen bloemen
de weg om te bloeien
vele kleuren groen
boden zich aan om aan
de basis te mogen staan
van de unieke vorm en
geur waar bevruchtingen
vanzelfsprekend gaan
ook in conclaaf van
wind vliegen en bijen
aan wie nu de eer om als
stuifmeeldrager
nog te echten na
talloze nectargevechten
zacht zingt
je lach het geurige
pad van dromen
jij weet dat
ze komen in de
overvloedige zomertijd
hoe lang zullen zij en
jouw hand de vruchten nog
kleuren uit een kapotte balans
wil melker
01/12/2019
Reacties op dit gedicht
| Yellow: | Zondag, december 01, 2019 18:31 |
| Een bloem is breekbaar | |
| Anneke Bakker: | Zondag, december 01, 2019 07:30 |
| Met een glimlach lees ik dit prachtige natuurgedicht dat me hevig doet verlangen en dromen naar de nieuwe lente, als we de stuifmeeldragers mogen verwelkomen. Hoe mooi verwoord je hier de natuur. Fijne dag gewenst Wil. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 01 december 2019 | ||
| Thema's: | ||