de woorden zwijgen
in het innerlijke, verstomd
zwijgen de woorden
enkel nog klank
van hun betekenen
wat met gulzige monden is beloofd
druppelt hoop
in de gaten van ’t leven
al het andere, enkel maar leegte
ver-ebt in ondiepten van het dagelijkse
waaraan gevleide lippen verdorsten
schreeuwen in de harten
met enkel de echo, nog
van het licht van een zomer
of het ontwaken van lente
de dag kleedt zich grijs
sunset 09-12-2019
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Maandag, december 09, 2019 23:54 |
| Anneke Bakker, dvp, Dank jullie wel voor jullie lezen en reageren en een vredevolle maandagavond. Warme groetende genegenheid, |
|
| dvp: | Maandag, december 09, 2019 11:34 |
| een tijdje bij deze mooie tekst stilgestaan en daarover nagedacht - dank je hiervoor | |
| Anneke Bakker: | Maandag, december 09, 2019 10:42 |
| De zon schijnt volop, de lente trilt, ontwaakt. Mooi gedicht op de maandagmorgen Sunset. Zonnige groet. Anneke |
|
