Op papier
op papier
zij had zich
morgens al gekleed
in de contrasten
waarmee zij
haar werk deed
haar en ogen
sprongen uit het
wit van verzorging
de lach innemend
met een gaaf gebit
het is druk
cliënten kijken
vaak benauwd
want op papier zijn
zij het slachtoffer hier
signalerend vraag
ik naar de zuster
van de prik wel een
knik maar niemand
herinnert zich haar gezicht
heb toen het
compliment gegeven
dat zij anderen helpt
met overleven maar ook
zichzelf niet mag vergeten
wil melker
10/12/2019
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Dinsdag, december 10, 2019 10:58 |
| Ze zijn onmisbaar heb er twee die in mijn voetsporen zijn getreden, mooi en dankbaar werk. Graag gelezen gedicht Wil met zonnige groeten. Anneke |
|
| teun hoek: | Dinsdag, december 10, 2019 09:30 |
| bijzonder dat zij er zijn. th |
|
| Smj2016: | Dinsdag, december 10, 2019 09:22 |
| Ik weet er alles van ! Mooi geschreven hoor 🙂 | |
| Aquarel: | Dinsdag, december 10, 2019 06:50 |
| Een roeping, het werk in de zorg. Deze mensen staan steeds voor anderen klaar, en moeten zichzelf inderdaad niet vergeten. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 10 december 2019 | ||
| Thema's: | ||