Geen lucht voor vocalen
geen lucht voor vocalen
zij omvatte
ademloos mijn huid
ik had geen lucht meer
voor vocalen
maar in de bellen
die stegen en daalden
kon men mijn boodschap
uitstekend vertalen
er was geen huis
we stroomden in en uit
al naargelang de stroming
en stemming van de zee
nooit waren wij alleen
vissen zwommen net
zo gebonden als vogels
vlogen in hun rijk alleen
men had of werd gegeten
honger was de beste kameraad
om vief en alert te blijven
de slimste en rijksten de baas
wil melker
13/12/2019
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Vrijdag, december 13, 2019 14:53 |
| een terugblik met emotie. th |
|
| dvp: | Vrijdag, december 13, 2019 12:00 |
| mooi! | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, december 13, 2019 09:55 |
| Ja Wil dat is de natuur, één groot mysterie, laten we er respect voor hebben, heb ik voor dit mooie gedicht. Fijne dag gewenst. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 13 december 2019 | ||
| Thema's: | ||