indigo
soms blijft een hartslag
voelbaar zo onstuimig als de zee
en soms schrijven zand en water
samen een snel vervagende woordendans
in het duister
van mijn dromen vervaagt elke weg
om thuis te komen
in de schaduwen verliest elk beeld
een regenboog glans
ik teken indigo op koude winterramen
terwijl de regen jouw naam nog fluistert
en de golven die echo's dragen
van alles wat er werd gezegd tot stilte
soms proef ik heimwee bitter als zout
en soms voel ik enkel een hartslag
die hartslag
maar er zijn vele wegen
vele plaatsen zo vertrouwd
en altijd
terugkomend door de reis van het hart
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Zaterdag, december 28, 2019 18:41 |
| Bijzonder mooi! | |
| Connection: | Zaterdag, december 28, 2019 02:17 |
| Mooie hartslag de reis Groeten, Roger |
|
| Smj2016: | Vrijdag, december 27, 2019 23:27 |
| 😍mooi en herkenbaar | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 december 2019 | ||
| Thema's: | ||