doden wensen hun vrede
een bruine uil fladdert en maan
staat goudgeel te pronken in het raam
velden zijn naakt en bomen nog kaal
wolken kussen vrijelijk de sterren
in lucht die mild is en vochtig
hoor je in verte lente reeds zingen
de graven staan donker; hun stenen
als naakte vingers, rechtop
reiken zij naar eeuwige hemel
de doden wensen hun vrede
vernietigen het duister en het kwaad
het gras drinkt wuivend hun tranen
liefde brandt altijd diep in mijn hart
sunset 06-01-2020
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Vrijdag, januari 10, 2020 08:48 |
| Silvia***, Dank je voor je lezen en prachtig geschreven vinden en geniet verder van een liefdevolle vrijdag. Warme genegen groet, |
|
| Silvia ***: | Woensdag, januari 08, 2020 20:42 |
| Prachtig geschreven ... | |
| sunset: | Maandag, januari 06, 2020 19:38 |
| teun hoek, Dank je voor je lezen en mooi vinden en nog een liefdevolle maandagavond verder. Warme genegen vriendengroet, |
|
| teun hoek: | Maandag, januari 06, 2020 15:05 |
| mooi th | |
