Mijn hart weet, dat je van mij houd
Ik leef de laatste tijd
in dagen van ondergaan.
mijn hart leeft overdag als een'lekkende kraan,
Met uren die zonder jouw vergaan.
Gemoedelijk in onrust, maar toch ooh zo trouw.
Omdat mijn hart weet,
dat je van mij houd.
Het licht schijnt in jouw vertrouwen.
In je ogen, die ooit genoeg van mij zullen houden.
Jouw gezicht dat brand in mijn ooglicht
Zo lichtgevend, en herkent, houw je mij levend.
Hou ik dit beeld vast,
in mijn lichtgevend kamertje.
dat deze schimmige donker,
niet in mijn dromen kan opkomen.
Maar het licht dat zich overmeesterd
In mijn ziel.
Is in jouw ogen begeesterd
En meerdere keren gezien.
Het zal mij zachtjes de kracht geven
in jouw omgeving.
Mijn hart droomt,
Samen in jouw beleving.
In rijk gezien,
Waar ik mij met jouw aansluit,
In jouw verdiepte ogen,
In licht en donker dovend.
Is mijn tijd
met jouw er toch nog.
Omdat ik naar deze tijd,
heb gezocht.
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Zondag, januari 12, 2020 15:06 |
| in zoeken glanst het vinden th |
|
| waterval: | Zondag, januari 12, 2020 14:29 |
| hoop blijft vaak het enige om te blijven geloven... groetjes, van ~~~waterval~~~ |
|
| Smj2016: | Zondag, januari 12, 2020 11:05 |
| Werner , mooi geschreven .. het raakt wel! Dankjewel voor je reactie op mijn gedicht... het is niet makkelijk idd maar het is niet anders . Liefs samantha | |
Over dit gedicht
| Auteur: Werner S |  
|
|
| Gecontroleerd door: Werner S | ||
| Gepubliceerd op: 12 januari 2020 | ||
| Thema's: | ||