Het huis

Huizen bewaren geheimen
geen mens kan verzinnen
wat er gebeurt daarbinnen
de muren blijven zwijgen

Zo vredig ziet dat huis eruit
van binnenuit hoor ik gegil
wat ik niet geloven wil
daarna een zacht gehuil

Zij loopt schichtig over straat
''als niemand mij maar ziet''
straks zien ze mijn verdriet
staat voor angst altijd paraat

Al komt zij te laat thuis
hoor ik de deur weer klappen
gevolgd door boze stappen
en zwijgen blijft het huis.

Geschreven door

* Rooz *

Reacties op dit gedicht

* Rooz * vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

teun hoek:	Donderdag, februari 13, 2020 18:06
probleemvol helaas te vaak. th

Over dit gedicht

Auteur: * Rooz *
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 13 februari 2020
Thema's: [Angst] [Mishandeling] [Leven]