Stof opwerpend
stof opwerpend
nog is de tijd
niet opgeschud
als een kudde
kamelen stof
opwerpend het
rit aanneemt
een plaatje
is de uitloop
in het hitte
zinderend puin
dat zich al bijna
begraven weet
donkere ogen
in een gebronsd
gezicht beschouwen
deze vitaliteit in
evenwicht met de
saaie toeristen rit
woorden dragen
nooit venijn
als gebaren al
voldoende zijn in
een eeuwenlange
zand dragende wind
toen je als kind
de tijd had gemist
en jij je voor de
eerste en laatste
keer in de duinen
totaal verloren wist
wil melker
06/03/2020
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Vrijdag, maart 06, 2020 11:46 |
| Met al die harde wind zou je je aan de kust in de woestijn kunnen wanen, jammer dat er geen kamelen zijn. Mooi verwoordt Wil. Zonnige groeten . Anneke |
|
| teun hoek: | Vrijdag, maart 06, 2020 10:19 |
| een indrukwekkend gebeuren th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 06 maart 2020 | ||
| Thema's: | ||