Groene ogen
In stille,
verlangende eenvoud,
ben ik toevertrouwd
aan de twinkeling in jouw ogen,
aan die blik, die
verleidt,
me verlamt,
mijn hart verwarmt
met veroverend groen
wat ik nog kan
is beperkt
tot zwijgend verlangen
bij jou te zijn,
in het blijvend vermogen
te dromen
van komende tijden,
in het licht
van groene schijn
die voor eeuwig lijkt,
mij niet kan bevrijden
van wat ik ben,
verloren,
overweldigend verlangen,
betoverd door
de warmte in jouw ogen
verlangende eenvoud,
ben ik toevertrouwd
aan de twinkeling in jouw ogen,
aan die blik, die
verleidt,
me verlamt,
mijn hart verwarmt
met veroverend groen
wat ik nog kan
is beperkt
tot zwijgend verlangen
bij jou te zijn,
in het blijvend vermogen
te dromen
van komende tijden,
in het licht
van groene schijn
die voor eeuwig lijkt,
mij niet kan bevrijden
van wat ik ben,
verloren,
overweldigend verlangen,
betoverd door
de warmte in jouw ogen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Rien de Heer | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 maart 2020 | ||
| Thema's: | ||