Lang, blond beest
Het zijn iedere keer opnieuw
jouw lange benen die mij in vuur en vlam zetten
het is telkens weer
jouw geur die mij verslindt
ik adem iedere keer
de twinkeling in jouw ogen
de aanraking die naast het glas
sporen in mijn hart brandt
je trekt je laarzen uit en het zijn opnieuw
jouw benen in het strakke blauw
het blond in het donker
jouw stem en jouw lach
die met mij vrijen tot het ochtend wordt
jouw lange benen die mij in vuur en vlam zetten
het is telkens weer
jouw geur die mij verslindt
ik adem iedere keer
de twinkeling in jouw ogen
de aanraking die naast het glas
sporen in mijn hart brandt
je trekt je laarzen uit en het zijn opnieuw
jouw benen in het strakke blauw
het blond in het donker
jouw stem en jouw lach
die met mij vrijen tot het ochtend wordt
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Maandag, maart 09, 2020 17:53 |
| goede fundering th | |
| Anneke Bakker: | Maandag, maart 09, 2020 10:01 |
| Liefde kent zijn grenzen niet, dat is duidelijk, zet er noten onder en je hebt een prachtig lied. Fijne dag Rien. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rien de Heer | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 maart 2020 | ||
| Thema's: | ||