Avondrood
Avondrood
Weggestorven stemmen…
Verdwijnen langzaam
Voorgoed
Je zit daar
En kijkt omhoog
Naar de sterren
Plukt ze
En geeft ze een naam
Ik luister
En schrik
Met de hardste donder…
Rollen de geluiden
Dringen tot mij door
Wat klinkt daar?
Een ruis?
Een schreeuw?
Angst…
Langzaam wordt ik doof
Gek van de donder
Het kabaal…
Van de stilte…
Weggestorven stemmen…
Verdwijnen langzaam
Voorgoed
Je zit daar
En kijkt omhoog
Naar de sterren
Plukt ze
En geeft ze een naam
Ik luister
En schrik
Met de hardste donder…
Rollen de geluiden
Dringen tot mij door
Wat klinkt daar?
Een ruis?
Een schreeuw?
Angst…
Langzaam wordt ik doof
Gek van de donder
Het kabaal…
Van de stilte…
Reacties op dit gedicht
| Be²rtje: | Zondag, oktober 28, 2001 22:41 |
| Prachtig, Ongelooflijk geplaatst gebruik van een veelgebruikte woordspeling. Mooi, echt mooi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hilde Meulbroek | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 26 november 2000 | ||
| Thema's: | ||