Mijn schuld
Gedachteloos, gevoelloos
in een kamer, even koud
als jouw woorden.
(Mijn ogen dwalen
over jouw geschreven zinnen)
Onder een eeuwige deken
van stil benauwend zwart
stokt mijn adem.
(Jouw ogen flitsen
rechtstreeks door mijn hart)
Jij hebt kunnen kijken
in de spiegel van mijn ziel
je hebt kunnen ontdekken
(Wij hebben verloren
beloftes zijn verbroken)
Het is mijn schuld
dat onze vriendschap viel.
in een kamer, even koud
als jouw woorden.
(Mijn ogen dwalen
over jouw geschreven zinnen)
Onder een eeuwige deken
van stil benauwend zwart
stokt mijn adem.
(Jouw ogen flitsen
rechtstreeks door mijn hart)
Jij hebt kunnen kijken
in de spiegel van mijn ziel
je hebt kunnen ontdekken
(Wij hebben verloren
beloftes zijn verbroken)
Het is mijn schuld
dat onze vriendschap viel.
Reacties op dit gedicht
| Caroline Maas: | Maandag, juni 24, 2002 13:04 |
| Mooi liefje, erg mooi geschreven. Maar wel wat verdrietig... Liefs, Caroline |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Fannie | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 01 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||